خطبه شماره ۲۳۷

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
در سرعت به عمل
پس عمل کنید حال که در مهلت و امتداد بقاء هستید و ناقه های اعمال گشوده و در توبه باز است، و آن کس که از خیر رویگردان شده است به خیر دعوت می شود و انسان بدکار امید رجوع از تبهکاری و جور دارد، پیش از آنکه عمل راکد شود و مهلتها قطع شود و مدت زندگی به پایان برسد و در توبه بسته شود و فرشتگان (موکل) به بالا بروند. (آن مرد در این دنیا به حقیقت نایل آمده است که) از خویشتن برای خویشتن (به وسیله تلاش و تکاپو در اعمال صالحه) ذخیره کند، و از زنده برای مرده، و از دنیای فانی برای آخرت باقی، و از رونده برای پاینده توشه گیرد، مردی که از خدا ترسید در طول عمر تا پایان زندگیش، و مهلتی که برای عملش به او داده شد. مردی که نفس خود را با مهارش و گردن آن را با افسارش مطیع نمود و با آن افسار نفس خود را از گناهان خدا نگاه داشت و آن را به اطاعت خداوندی کشاند.

متن عربی

۲۳۷-  و من خطبة له ( عليه السلام ) في المسارعة إلى العمل:
فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِي نَفَسِ الْبَقَاءِ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ التَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ الْمُدْبِرُ يُدْعَى وَ الْمُسِي‏ءُ يُرْجَى قَبْلَ أَنْ يَخْمُدَ الْعَمَلُ وَ يَنْقَطِعَ الْمَهَلُ وَ يَنْقَضِيَ الْأَجَلُ وَ يُسَدَّ بَابُ التَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ الْمَلَائِکةُ فَأَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ وَ أَخَذَ مِنْ حَيٍّ لِمَيِّتٍ وَ مِنْ فَانٍ لِبَاقٍ وَ مِنْ ذَاهِبٍ لِدَائِمٍ امْرُؤٌ خَافَ اللَّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ إِلَى أَجَلِهِ وَ مَنْظُورٌ إِلَى عَمَلِهِ امْرُؤٌ أَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجَامِهَا وَ زَمَّهَا بِزِمَامِهَا فَأَمْسَکهَا بِلِجَامِهَا عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ وَ قَادَهَا بِزِمَامِهَا إِلَى طَاعَةِ اللَّهِ.