خطبه شماره ۲۴۰

متن فارسی


خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): این سخنان را به (عبدالله بن عباس) فرمود در موقعی که نامه ای از عثمان در حال محاصره به آن حضرت رسید. در این نامه عثمان از آن حضرت خواسته بود که از (مدینه) به طرف (ینبع) که در آنجا مالی داشت حرکت کند تا فریاد انسان ها برای قرار دادن خلافت به نام آن حضرت کم شود. این خواسته عثمان اولین مرتبه نبود، بلکه پیش از آن نیز از حضرت چنین خواهشی کرده بود.
ای فرزند عباس، عثمان جز این نمی خواهد که مرا شتری آبکش با دلو بزرگ قرار دهد. می گوید:
بیا و برگرد. به من پیام فرستاده بود که از مدینه خارج شوم، سپس پیامی فرستاد که برگرد و بیا به مدینه. حالا پیامی دیگر فرستاده است که از مدینه بیرون بروم! سوگند به خدا، آن قدر از عثمان دفاع کردم که می ترسم گنهکار شوم.


متن عربی

۲۴۰-  و من كلام له ( عليه السلام ) قاله لعبد الله بن العباس و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصور يسأله فيها الخروج إلى ماله بينبع ، ليقل هتف الناس باسمه للخلافة، بعد أن كان سأله مثل ذلك من قبل ، فقال عليه السلام:
يَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، مَا يُرِيدُ عُثْمَانُ إِلَّا أَنْ يَجْعَلَنِي جَمَلًا نَاضِحاً بِالْغَرْبِ أَقْبِلْ وَ أَدْبِرْ بَعَثَ إِلَيَّ أَنْ أَخْرُجَ ثُمَّ بَعَثَ إِلَيَّ أَنْ أَقْدُمَ ثُمَّ هُوَ الْآنَ يَبْعَثُ إِلَيَّ أَنْ أَخْرُجَ وَ اللَّهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتَّى خَشِيتُ أَنْ أَكُونَ آثِماً.