افتتاح موزه ساعت (تماشاگه زمان)

در چنین روزی در سال ۱۳۷۸ شمسی ، موزه تماشاگه زمان ، به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران ، با نشان وابستگی به مؤسسه فرهنگی موزه های بنیاد مستضعفان و جانبازان افتتاح شد.
موزه ساعت یا تماشاگه زمان آكنده از تیك تاك خزنده و آرام ساعت هایی كه هر كدام از لحظه ای متمایز می گویند. برخی تداعی گر زمان های رفته صاحبان پیشین خود هستند و برخی همنوا با حركت لحظه به لحظه زمین، گردش ثانیه و ساعت را قابل شمارش می كند.
ساعت هایی كه تماشاگه زمان را خانه خود دانسته و در جای جای آن به خزیدن و واگویه كردن لحظه های عمر مشغولند. قصه های عجیب و حكایت های بی شماری همراه زمان های رفته، پشت سر گذارده اند. سیر تكاملی ابزارهای سنجش زمان طی دوره های مختلف تاریخی از ۳۵۰۰ سال پیش تا كنون را می توان در تماشاگه زمان به تماشا ایستاد.
این موزه به گفته مسوولانش در ماه، دو هزار و پانصد تا سه هزار نفر بازدید كننده دارد. ساختمان موزه در سال ۱۳۴۵ زمانی كه یك بنای خشتی و گلی بود توسط فردی به نام حسین خداداد (رئیس اتاق اصناف تهران) خریداری شد. این شخص حدود ۱۰ سال را به مرمت، گچبری، مقرنس‌كاری و كاشیكاری‌های خانه اختصاص داد و در سال ۱۳۵۶ پس از چند ماه سكونت در خانه به آمریكا رفت. اقامت او در آمریكا طولانی شد و در همین مدت رژیم پهلوی سرنگون شد. بعد از انقلاب نیز خانه مصادره و در خردادماه سال ۱۳۷۸ به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران افتتاح گردید.
بخش دیگر این موزه اتاق گاه شماری‌هاست. این بخش از موزه به معرفی تقویم‌های كهن ایرانی پرداخته است و در آن تقویم‌های كهنی چون تقویم دائمی معروف به اسطرلاب ۱۰۰ ساله چاپ بغداد، تقویم ۹۵ ساله هجری قمری، تقویم تجاری سال ۱۳۱۳ و گاهنامه ۱۳۱۱ (اهدا شده از طرف سید جلال‌الدین تهرانی به ملك‌الشعرای بهار) و از همه مهم‌تر تقویم جلالی قرار دارد. تقویم جلالی یكی از شاهكارهای گاهشماری در ایران و در واقع منشأ اصلی تقویم هجری‌شمسی است. این تقویم به دستور ملكشاه سلجوقی تدوین شده و سال را به ۱۲ ماه تقسیم می‌كند كه ۶ ماه اول سال ۳۱ روزه، ۵ ماه بعد ۳۰ روزه و ماه آخر در سال‌های عادی ۲۹ روزه و در سال‌های كبیسه ۳۰ روزه است. یكی از معروف‌ترین دانشمندانی كه در تدوین این تقویم همكاری داشته حكیم عمرخیام بوده است. موزه تماشاگه زمان در تهران ، خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش خیابان شهید بغدادی واقع می باشد .