بزرگداشت محمدبن زکریای رازی و روز داروسازی

ابوبکر محمد بن زکریای رازی، در سال ۸۴۶ میلادی مطابق با ۲۴۰ هـ .ق در ری زاده شد و در ۹۳۵ میلادی مصادف با ۳۱۰ هـ .ق از دنیا رفت، اما به گفته ابوریحان بیرونی، تولد وی در نیمه شعبان ۲۵۱ هـ . ق مطابق با ۲۷ اوت ۸۶۵ میلادی و وفاتش ۵ شعبان ۳۱۳ هـ .ق مطابق با ۱۵ اکتبر ۹۲۵ میلادی است. نامش محمد، نام پدرش زکریا بن یحیی و کنیه اش ابوبکر است.
رازی به خاطر آثارش در علم شیمی، پدر شیمی خوانده شده است، ولی تلاش های علمی او تنها در زمینه طب و شیمی نبوده است، بلکه در زمینه طبیعت، ماوراء طبیعت، ریاضی، هندسه و… نیز مهارت داشته. او سال ها در بغداد تحصیل کرد و ریاست بزرگ ترین بیمارستان شهر را بر عهده داشت.
ناگفته نماند که شخصیت علمی حکیم محمد بن زکریای رازی به دلیل چهره درخشان وی در پزشکی و نیز شهرت فلسفی اش، از دیرباز تا به امروز مورد توجه بوده است.
نخستین اثر رازی شناسی را خود حکیم رازی پدید آورده است. او با اثرپذیری از «سیره» های رایج سقراط حکیم، پیشوای فلسفی اش، کتاب سیرت فلسفی را در شرح حیات علمی و عملی خویش در جایگاه یک فیلسوف نوشت. همچنین به پیروی از جالینوس که الگوی او در دانش پزشکی بود، رساله فهرست آثار خویش را نگاشت.
آن گاه، ابن ندیم و سپس ابوریحان بیرونی با نگارش دیباچه ای در شرح مقام ها و تلاش های علمی رازی، در حقیقت پایه گذار «رازی شناسی» در جهان دانش و حکمت شدند. شاگرد وی، ابن ابی اُصَیبعه نیز در کتاب خود به نام طبقات الاطبّاء که تاریخچه ای از پزشکان است، بیشتر به شرح احوال و آثار رازی پرداخت.
البته پیشینه رازی شناسی در اروپا به دوران قرون وسطا می رسد که پزشک یهودی دانشمندی به نام فرج بن سلیم سیسیلی در سال ۱۲۷۹ میلادی کتاب وی را به نام الحاوی فی الطب با عنوان Continents به لاتین ترجمه کرد.
کتاب های رازی قرن ها در دانشکده های پزشکی معروف اروپا تدریس می شد، چنان که در سال ۱۳۹۵ میلادی کتاب الحاوی یکی از نُه کتاب دانشکده پزشکی پاریس بود. همچنین مقاله نهم کتاب المنصوری وی تا پایان قرن پانزدهم، جزئی از برنامه دروس دانشگاه توبینگن آلمان به شمار می آمد. به پاس زحمت های فراوان رازی در امر داروسازی به ویژه کشف الکل، روز پنجم شهریور ماه، روز بزرگداشت زکریای رازی و روز داروسازی نام گذاری شده است.