در ابتداي انقلاب و زمان حکومت دولت موقت، در سرتاسر کشور، حرکتهايي ميشد تا جو سياسي جامعه را ملتهب و پيچيده کند. بعدها معلوم شد که مرکز تمامي اين فتنهها و جريانات ضدانقلابي، در سفارت آمريکا در تهران است؛ در حاليکه موضع منافقانه آمريکا نسبت به انقلاب اسلامي مانع از روشن شدن چهره واقعي آمريکا در ميان مردم گرديده بود. به همین جهت، امام خميني، بيانات قاطعي عليه ابرقدرتها و بويژه آمريکا، ابراز فرمودند و خصوصا با ورود شاه به آمريکا فرمان مقابله را به تمامي دانشآموزان و دانشجويان و طلاب علوم ديني صادر نمودند. در چنين شرايطي با هدف وادار کردن آمريکا به استرداد شاه و اموال ملت ايران، دانشجويان تصميم به اشغال سفارت آمريکا گرفتند. دانشجويان از دانشگاههاي تهران، پليتکنيک، صنعتي شريف، شهيد بهشتي و … گرد هم آمدند و طي يک راهپيمايي تا سفارت آمريکا، از ديوارهاي سفارت بالا رفته و عليرغم مقاومت محافظين و آمريکاييها، سفارت را به تصرف کامل درآوردند. در هنگام تسخير سفارت، آمريکاييها، به سرعت مشغول نابود کردن بسياري از اسناد دخالتها و تجاوزارت و غارتهاي خود شدند ولي پس از تسخير سفارت به سرعت از نابودي باقيمانده اسناد جلوگيري شد و بعدها اسنادي که از لانه جاسوسي آمريکا به دست آمده بود چاپ شده و در اختيار همگان قرار گرفت. به محض انتشار اين خبر، مردم بسياري با خشم و انزجار مقابل لانه جاسوسي تجمع کرده و از حرکت دانشجويان حمايت نمودند. امام خميني نيز در پيامي اين حرکت را انقلاب دوم و بزرگتر از انقلاب اول ناميدند . اين حرکت دانشجويان معترض، خشم آمريکاييها را برانگيخت و آنها که ناتوان از درک ملتي استقلال طلب و آزاديخواه بودند، دست به يکسري اقدامات بر ضد جمهوري اسلامي ايران زدند؛ از آن جمله، فشار آوردن به مجامع بينالمللي مانند سازمان ملل، سازمان کنفرانس اسلامي، شوراي امنيت و …، ايجاد جو منفي تبليغاتي عليه دانشجويان مسلمان و برخی اقدامات دیگر؛ اما پس از بيثمر ماندن آنها، به اقدامات جديتري روي آوردند؛ از جمله: قطع کامل روابط سياسي در ۲۰ مهر ۱۳۵۹، حمله نظامی به ایران و تجاوز به خاک کشورمان که به شکست مفتضحانه آنها در صحراي طبس انجاميد و نیز محاصره اقتصادي و بلوکه کردن دارايها و اموال ايران و … که هيچکدام تاکنون در عزم ملت ايران براي مقابله با ظلم و بيعدالتي جهاني و منشا اصلي آن در جهان يعني استکبار جهاني و آمريکا خللي وارد نکرده است.
روز دانشآموز
در حالي که انقلاب اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني به روزهاي سرنوشت سازي نزديک ميشد همه اقشار مردم ايران از زن و مرد و پير و جوان، سعي در ايفا نمودن نقش تاريخي خود و عمل به تکليف الهي داشتند. در اين ميان دانشآموزان و نوجوانان شور و حال ديگري داشتند. صبح روز ۱۳ آبان ۱۳۵۷، دانشآموزان در حالي که مدارس را تعطيل کرده بودند، به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند تا صداي اعتراض خود را به گوش همگان برسانند. اين جوانان پر شور و خداجو، گروه گروه، داخل دانشگاه شدند و به همراه دانشجويان و گروههاي ديگري از مردم در زمين چمن دانشگاه اجتماع کردند. ساعت يازده صبح، مأموران، ابتدا چند گلوله گاز اشکآور در ميان اين جمعيت خروشان پرتاب کردند؛ اما، اجتماع کنندگان در حاليکه به سختي نفس ميکشيدند، صداي خود را رساتر کرده و با فرياد اللهاکبر، لرزه بر اندام مأموران مسلح شاه افکندند. در اين هنگام تيراندازي آغاز شد و جوانان و نوجوانان بيگناه، يکي پس از ديگري، در خون خود غلتيدند. در اين روز، ۵۶ تن شهيد و صدها نفر مجروح شدند. حضرت امام در پيامي به همين مناسبت فرمودند: «… عزيزان من صبور باشيد، که پيروزي نهايي نزديک است و خدا با صابران است … ايران امروز جايگاه آزادگان است… من از اين راه دور، چشم اميد به شما دوختهام … صداي آزاديخواهي و استقلال طلبي شما را به گوش جهانيان ميرسانم». به خاطر گراميداشت ياد و خاطره شهيدان دانشآموز، اين روز در تاريخ انقلاب اسلامي به نام روز دانشآموز نامگذاري شده است.