حذف القاب و عناوين از نام ايرانيان و تلاش براي لاتين كردن الفباي ايران

۱۲ مرداد سال ۱۳۱۴ هجري شمسي تصميم نهم امُرداد شوراي وزيران (قوه مجريه) مبني بر حذف عناوين اضافي از اسامي از جمله: خان، ميرزا، سلطنه، دوله، سيّد و … در ايران به اجرا درآمد و ادارات (در نوشتن نامه ها و احكام)، نشريات در مطالب خود و نيز مراكز صدور شناسنامه مكلّف به اجراي آن شدند و در مكاتبات رسمي و نطقها نيز بكاربردن القاب و عناوين جز«آقا» و «بانو» براي خطاب كردن ممنوع شد. هنگام خطاب کردن وزيران و نخست وزير، قرار دادن واژه «جناب» بر نام آنان بلامانع (نه اجبار) اعلام شده بود و تاكيد شده بود كه در صورت بكار بردن جناب، آقا و بانو حذف شود و دو لقب باهم بكار برده نشود كه غلط دستوري است.
از روز، بعد روزنامه ها فراتر از اين رفتند و از بكار بردن «فعل جمع» براي مقامات مفرد جز شاه و گاهي اوقات نخست وزير خودداري كردند كه تا اوايل انقلاب مرسوم بود و رعايت مي شد. نشريات دليل اين كار خودرا رفع تبعيض و تشخص اعلام كرده بودند.
متعاقب اين اقدام، ۱۹ روز بعد، از سي ام امرداد ۱۳۱۴ نيز تعيين نام خانوادگي براي افرادي كه اسم پدر خودرا به عنوان نام خانوادگي به كار مي بردند اجباري شد كه بازگشتي به رسم ايران عهد باستان و دور شدن از رسم عربي بود كه اعراب نام پدر و پدربزرگ را پس از نام اول بكار مي برند. همچنين توصيه شد که بر نوزادان ترجيحا نام هاي پارسي گذارده شود.
در همين زمان دولت وقت از سوي روشنفکران زير فشار قرار گرفت كه ايران نيز بمانند تركيه الفباي نوشتن خود را به الفبايي تغيير دهد كه داراي حروف مصوّت باشد از جمله لاتين تا تلفظ همه مردم ايران يكسان شود و از غلظت لهجه هاي محلي كاسته شود كه اين تلاش به جايي نرسيد. يکي از ايرادهايي که به دودمان پهلوي گرفته مي شود همين لاتين نکردن حروف کتابت زبان فارسي بود که الفباي عربي است.