حضرت آیتاللَّه العظمی سیدحسین طباطبایی بروجردی در حدود سال ۱۲۵۴ ش (۱۲۹۲ ق) در بروجرد به دنیا آمد و پس از فراگیری مقدمات در زادگاه خود راهی نجف اشرف گردید. ایشان در نجف از استادان نامدار زمان از قبیل آخوند خراسانی، شیخالشریعه اصفهانی و سیدمحمدکاظم یزدی استفاده برد و به مدارج والای علمی و فقهی دست یافت. آیتاللَّه بروجردی پس از اخذ اجازات متعدد اجتهاد، در بروجرد سکنی گزید و به امور علمی و مذهبی پرداخت؛ اما پس از مدتی، به اصرار فضلای حوزه علمیه قم، در سال ۱۳۲۴ ش راهی آن حوزه مبارک گردید و زعامت آن را به عهده گرفت.
آیتاللَّه بروجردی سالهای متمادی بر مسند تدریس تکیه زد و شاگردان فراوانی را تربیت کرد که حضرات آیات: شهید مرتضی مطهری، سید محمد حسینی بهشتی، جعفر سبحانی، علیپناه اشتهاردی، حسین نوری همدانی، ناصر مکارم شیرازی، مجتبی محمدی عراقی، سید مصطفی صفایی خوانساری و دهها عالم فاضل از آن جملهاند. همچنین آثار متعددی از این فقیه فرزانه به یادگار ماندهاند که برخی از آنها بدین قرارند: جامع احادیث شیعه، طبقات رجال و حاشیه برکفایه. سرانجام این عالم ربانی و مرجع عظیم در دهم فروردین سال ۱۳۴۰ ش در ۸۶ سالگی درگذشت و در کنار مسجد اعظم قم به خاک سپرده شد.