سالروز حماسه مردم آمل

در روز ۶ بهمن نبرد مسلحانه ای در شهر شکل گرفت که مردم آمل پیشتاز این مبارزه بر علیه منافقین بودند، در روزهایی که به دلیل جنگ تحمیلی جمع زیادی از مردم آمل در جبهه ها حضور داشتند، فرزندان آن ها و زنان آملی مقابل منافقین ایستادند.
درگیری در اطراف سپاه بود و نیروهای مهاجم سپاه را در محاصره داشتند و در کوچه های اطراف سپاه، مقر سپاه را تحت نظر گرفته بودند. دو نفر موتور سوار را قبل از ظهر دستگیر و یکی را در خیابان اعدام انقلابی کردیم!! نفر دوم که دستش تیر خورده بود، فرار کرد. به دلیل نیامدن و نپیوستن مردم، صحبت شد که مردم نیامدند و حالا چه کار کنیم؟ عقب نشینی کنیم یا بمانیم؟ مرکزیت توصیه کرد درگیری را ادامه بدهیم و ما ادامه دادیم.
اما اوج درگیری ها در اطراف مقر بسیج بود، اطراف مخابرات و فرمانداری نیز از مکان های درگیری بودند، نیروهای مهاجم با قرار دادن ۲ یا ۳ گاری خیابان را بستند و شروع به تیراندازی کردند به امید آن که مردم به آن ها محلق شوند!!
به آن ها گفته بودند به محض تیراندازی، مردم به شما ملحق می شوند…… ولی مردم نیامدند.
تیراندازی و سپس تسخیر شهر تا ۶ صبح ادامه داشت، اما با آغاز صبح ششم بهمن، حماسه ی مردم آمل شکل گرفت و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به مقر سپاه و گرفتن اسلحه، به مقابله ی مهاجمان رفتند.
سنگربندی ها آغاز شد. از زن و مرد و پیر و جوان همگی با آوردن شن و گونی، اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند تا آنجا که آمل لقب «هزار سنگر» گرفت.
سی و سه سال از حماسه مردم آمل گذشته است، انقلاب اسلامی دیگر شرایط سخت را پشت سرگذاشته است، امروز در وضعیتی قرار دارد که نه تنها دیگر ایادی داخلی جبهه استکبار نمی توانند عرض اندام کنند، بلکه استکبار و کشورهای حامی استکبار نیز با اطلاع از قدرت جمهوری اسلامی تهدید نظامی را یک خودکشی برای خود می دانند، این وضعیت کنونی نظام اسلامی ناشی از حماسه های مختلف ملت ایران در طول سال های گذشته است که جمهوری اسلامی را به قدرت کنونی رسانده است.
حماسه مردم آمل در ۶ بهمن سال ۶۰ آن چنان تعیین کننده بود که امام (ره) در وصیت نامه سیاسی الهی خود از آن به نیکی یاد کردند؛ این حادثه هرچند از سوی مردم آمل شکل گرفت، اما به عنوان سندی بر وفاداری ملت به آرمان های انقلاب در تاریخ ثبت شد