شروع به كار تلويزيون در ايران

با راه‏ اندازي و بهره ‏برداري از نخستين فرستنده تلويزيوني ايران در يازدهم مهرماه ۱۳۳۷ ش، تلويزيون ايران، پخش برنامه ‏هاي خود را آغاز كرد. تلويزيون ايران در ابتدا به صورت يك بخش كاملاً خصوصي اداره مي‏شد كه ابتدا در هر روز چهار ساعت برنامه پخش مي‏كرد. اين تلويزيون براي گسترش مناطق تحت پوشش خود، در سال ۱۳۴۰ ش فرستنده ديگري در آبادان و يك فرستنده تقويتي در اهواز تأسيس كرد. در اواخر سال ۱۳۴۲ش، تلويزيون ايران از ساختار يك شركت خصوصي به شركت سهامي تلويزيون ايران تغيير شكل داد تا اين كه تلويزيون ملي ايران با امكانات يك استوديو، سه دوربين و دو دستگاه ضبط مغناطيسي در آبان ماه ۱۳۴۵ش، به صورت تلويزيون دولتي و به طور آزمايشي آغاز به كار كرد. در نهايت، سازمان تلويزيون ملي ايران در ۲۹ اسفند ۱۳۴۵ش رسماً افتتاح شد و كار خود را وسعت بخشيد.
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، سازمان راديو تلويزيون ملي ايران به صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران تغيير نام يافت و با گذشت زمان، فعاليت‏هاي اين سازمان به صورت افزايش فرستنده و شبكه‏هاي راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها رو به گسترش نهاد. چنانكه تا به امروز (۱۳۸۲ ش) اين سازمان داراي ۳۰ مركز در استان و شهرستان‏هاي مختلف ايران، نزديك به بيست شبكه سراسري راديويي و تلويزيوني و بيش از پانزده دفتر منطقه‏اي در كشورهاي مختلف جهان و ده‏ها شبكه راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها مي‏باشد. همچنين طي سال‏هاي اخير شبكه جهاني جام جم، بخش وسيعي از دنيا شامل قاره آسيا و اقيانوسيه، قاره اروپا و شمال آفريقا و قاره آمريكا را تحت پوشش قرار داده و شبكه جهاني سحر نيز به چندين زبان برنامه پخش مي‏كند. همچنين شبكه خبري و بين‏المللي العالم از ابتداي سال ۱۳۸۲ فعاليت خود را آغاز كرد كه در سراسر جهان قابل دريافت مي‏باشد.