شهادت آیت الله حسین غفاری به دست ماموران پهلوی

شهید آیت ا… حسین غفاری، در سال ۱۲۹۵ در آذرشهر تبریز متولد شد و دیری نپایید كه پدرش را از دست داد و پس از طی تحصیلات مقدماتی، عازم تبریز شد و ۳۰ سال فقیرانه زندگی كرد و به تحصیل علوم دینی پرداخت. در سال ۱۳۲۴ عازم قم گردید و در محضر بزرگانی چون آیت ا… بروجردی به كسب فیض پرداخت و پس از ۱۱ سال راهی تهران شد. ایشان در سال ۱۳۴۰، زمانی كه حسنعلی منصور، طرح انجمن های ایالتی و ولایتی را مطرح كرد، به فعالیت علیه این لوایح پرداخت و تا قیام پانزده خرداد، با سخنرانی های خود به افشای ماهیت رژیم پهلوی پرداخت. در شب ۱۲ محرم، ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، هنگامیكه از سخنرانی برگشته بود، ماموران به خانه اش حمله كرده و او را دستگیر و زندانی و در زندان شهربانی مورد بازجویی و شكنجه قرار دادند. پس از آزادی، همچنان به مبارزه خود ادامه داد و بار دیگر توسط ساواك دستگیر شد. ایشان طی سالهای ۵۳-۱۳۵۰ به مبارزات خود شكل تازه ای داد و كمتر در میان آشنایان ظاهر می شد. شهید آیت ا… غفاری در تیر ماه ۱۳۵۳، در تهران دستگیر شد و این آخرین دوران زندان این مبارز نستوه بود. پسر ایشان در مورد آخرین ملاقات با پدر می گوید : “پدر را در آخرین ملاقات، كشان كشان، با پاها و دست های شكسته و در حالیكه بیش از یكی دو دندان در دهانش باقی نمانده بود و سراسر صورت و اندامش زیر شكنجه های وحشیانه، در هم كوبیده شده بود، پشت میز ملاقات آوردند. بیش از یكی دو جمله بین ما رد و بدل نشد؛ او گفت: تصور نمی كنم دیگر یكدیگر را ببینیم … فردای همان روز شنیدیم كه ساعت ۲ بعد از ظهر ( ۷ دی ۱۳۵۳ )، پدر، از محیط رنج آوری كه آخرین مرحله امتحان بندگی را در آن گذراندند، آسوده شده و به وصال معبود رسیده است.”