هجوم ماموران پهلوی به مدرسه فیضیه قم

این فاجعه در روز دوم فروردین ۱۳۴۲ شمسی مطابق با روز شهادت امام جعفر صادق(ع) روی داد . پس از آشکار شدن بیش از پیش نیت سوء رژیم پهلوی در اسلام زدائی که خصوصا با تصویب لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی و نیز لوایح ششگانه و انقلاب باصطلاح سفید شاه و ملت به وقوع پیوست ، روحانیت مبارز شیعی ساکت ننشسته و دست به اعتراض علیه اقدامات رژیم زدند و در راس آنها حضرت امام خمینی عید سال ۴۲ را عزای عمومی اعلام کردند که با استقبال عمومی مردم مواجه شد. رژیم پهلوی که روحانیت شیعی را بزرگترین مانع اهداف سوء خود می دانست در توطئه ای از پیش طرح ریزی شده به قصد تضعیف حوزه و روحانیت به مدرسه فیضیه حمله کرد و پس از مقاومت طلاب به روی آنها آتش گشود و عده زیادی از طلاب را شهید و یا مجروح کرد. در این حمله وحشیانه عده ای از طلاب را از بالای پشت بام مدرسه فیضیه به پایین انداختند و فجایع بسیاری را به بار آوردند و در نهایت به غارت کتاب ها و وسایل آنها پرداختند . اگرچه رژیم قصد داشت با این توطئه قدرت سرپنجه خود را به روحانیت نشان دهد و آنها را وادار به عقب نشینی و سکوت در برابر نیات و اهداف سوء خود نماید ، اما با رهبری هوشیارانه و جامع حضرت امام خمینی (ره) این جنایت هولناک بعنوان لکه ننگی بر دامان رژیم در تاریخ ثبت شد و این تاریخ، نقطه عطفی در مبارزات روحانیت و مردم مسلمان بر علیه رژیم.
هجوم ماموران پهلوی به مدرسه فیضیه قم(۱۳۴۲ه.ش)
عصر این روز مراسم عزاداری در مدرسه فیضیه قم برپا بود که سربازان مسلح و مأمورین امنیتی محل را محاصره نمودند و سپس گروهی از آنها با لباس مبدل به درون مدرسه رفتند و در میان سخنرانی یکی از گویندگان به او حمله کردند. سپس به طلاب مدرسه فیضیه حمله نمودند و آنها را از حجره‌هایشان به بیرون پرتاب کردند و با به شهادت رساندن گروهی از آنان در تاریکی شب محل را ترک کردند.